 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ветры вербу сівую нагнулі
ясным гольлем ажно на пясок.
Гэдак доля стан мае матулі
пахіліла ў дробны аблучок;
горам у ніз апалі гольлі-крыльля,
дагараюць сумна над дзярном,
без пары і ты лягла бясьсільна
на дарозе стоптаным сьцяблом.
Галавы цяжкае не падымеш,
сэрца слабне, ногі хочуць млець,
і скрозь сьлёзы сумнымі ачыма
жаль на неба срогае глядзець.
Гдзе малітвай ласкі ня ўпросіш,
не прыклічаш помачы ў бядзе,
аж травой падцятай на пакосах
на шляху скрываўленым упадзеш.
Пахіліўся квола над ракою
вярбы ціхай перагнуты стан,
быццам нехта сэрца супакоіў,
боль замовіў незажытых ран.
Гэй, шуміць вада, пераплывае
сіняй стужкай з гораў і далін,
а вярба старушка дакранае
шоўкам косаў ажно да зямлі.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
